H.AVNİ DEDE' den DÖRTLÜKLER

Değerli ağabeyim, dostum,

Şair Hüseyin Avni Dede'nin şu şiiri onu bir nebze tanıyabilmek için özel bir yere sahiptir.

HEM ÖLÜYÜM 

HEM DİRİYİM,
YAŞAYAN DÖRT ÖLÜDEN 

BİRİYİM.

Hüseyin Avni'nin bu şiirde sözünü ettiği "yaşayan dört ölü" Neyzen Tevfik, Sait Faik, Orhan Veli ve kendisidir...

......................................................................  

İhtimal siz beni tanımıyorsunuz
Şair olduğumu da bilmiyorsunuz öyleyse.
Aç ve susuz kaldığımı da
İlaç paramı dilencilere verip
Yol parasıyla ekmek aldığımı da.
 ......................................................
Sakalım Güney Afrika
Sakalım Sudan
Ne ölümler yaşadım
Havadan sudan.
.........................................................                            
Annem mutfağa saklardı denizi
Dalgalarla kırılmasın diye kiraz’ın dalları
Babam kiraz’a değil sokağa yasaklardı bizi.
 ...........................................................................
 Yormayın beni
Beni bana sormayın
Ben yalnızlığın yeni adı
Ölüm tarihim yok benim
Tanrı’yla bir sır var aramızda
Şiir dendi mi
Çocuklar gibi sevinir
Bulutlara asarım kendimi.
 .............................................................
Bu koca şehrin gözleri kör mü?
Beni neden görmüyor?
Rüzgar bıçak gibi kesiyor nefesimi
Adım başına bozuk para gibi harcıyorlar beni.
Kimi küfür edercesine bakıyor
Yoksa bana mı öyle geliyor.
 .......................................................................
Artık her akşam param bitince
Yüzümde bir telaş görünmesin sabahları.
Sahilde ellerim cebimde yürüyerek
Veyahut da kayanın üstünde oturarak
Gözlerim karanlığa süzülmesin.
Öyle bir şiir yazacağım ki,
Kitapları satılmadı diye şairler üzülmesin.
 ..............................................................................
Ey insanlar
Neden düşman bakıyorsunuz;
Yediğim fazla bir şey değil.
Yediğim bir dilim ekmek.
Bir mısra için kolay mı sanıyorsunuz,
Bütün bir günün kahrını çekmek.
 ............................................................................
Şiir acıksaydı
Ne kötü olurdu
Şairin parası yetmezdi
Ekmek alıp da
Şiiri doyurmaya.
                           
Hüseyin Avni DEDE

Beyazıt Çınaraltı Şairi