Düşüncelerimi ve
duygularımı ifade edecek sözcükleri bulmaya çalışırken, ilk kez, şairlerin Tanrı’nın
gerçek çevirmenleri olduklarını anladım.
William Blake’in şu
ünlü şiiri aklıma geldi:
Bir kum
zerresinde bir dünya gör
Ve bir kır
çiçeğinde cenneti.
Sonsuzluğu
avucunun içinde tut
Ve onu bir ana
sığdır.
Shirley MacLaine
"Sevginin Sonsuz Dansı"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder