Bir varlık sistemi, kendisinden daha alt titreşimsel düzeydeki bir realitede bulunan bir başka varlık sistemiyle (örneğin Dünya insanlığı) neden çok sınırlı, kapalı ve “çok özel koşullar altında” iletişim kurar?
Bir varlık sistemi neden “bize gizemli gibi görünen” iletişim yöntemlerini tercih eder?
Bir varlık sistemi neden kendisinden daha alt titreşimsel seviyedeki bir başka varlık sisteminin karşısına bütünüyle fiziksel olarak çıkarak, açık ve kitlesel iletişim kurma konusunda çekimser pozisyondadır?
Bunun BAŞLICA SEBEPLERİNDEN bir tanesi şudur:
Evrende tekamül daima ileriye ve daha yüksek titreşimsel seviyelere yöneliktir. Tekamül yavaşlayabilir, geçici olarak duraksayabilir ama asla geriye gitmez. İnsanlığın yönü de (mevcut görünüm her ne olursa olsun) daha üst varoluş oktavlarına doğrudur. Bu değişmez bir yasadır.
Bizlerin sınırlı algılarımızla tanımladığımız evren, realitenin SADECE ÇOK KÜÇÜK BİR DİLİMİNİ TEMSİL EDER.
Daha üst varoluş katmanlarındaki bir varlık sistemi, tekamül skalasında daha geride olan –örneğin Dünya Okulu’ndaki insanlık ailesiyle- “bütünüyle görünür halde” iletişime geçtiği takdirde, insanlığın kolektif bilinci ve bireylerin zihinleri, içinde bulunduğumuz “o minicik ve sınırlı realitemizi” “GERÇEK REALİTE” ZANNEDECEK, böylece zihinlerimiz bu realiteye DEMİRLEMEYE çalışacaktır. Bu durumda, daha üst titreşimsel seviyelere doğru ilerleyişimiz büyük ölçüde yavaşlayacaktır.
Daha üst varoluşsal katmanlardaki varlıkların amacı bizleri yukarıya doğru çekmektir. Bu da onların tekamül sınavıdır. Onların bu realitede “HADDİNDEN FAZLA” görünür durumda bulunmaları, bizlerin daha üst realitelere tırmanabilme motivasyonumuzu ve çabamızı köstekleyecek bir etki yapacaktır.
Dünya dışı varlık sistemlerinin “bize tuhaf görünen” davranış modellerini kavrayabilmek ve “NEDEN İNSANLIĞA DOĞRUDAN YAKLAŞMADIKLARINI” anlayabilmek için bu bilgiyi göz önünde bulundurmanın yararlı olacağı düşüncesindeyim.
Sevgiyle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder