SONSUZ YOLCULUK 2' den;

Ve bir gün yine geldiler. Şaşkın ve tarifsiz bir sarhoşlukla.
Baktılar ve gördüler, geldikleri mekânda kendilerini.

Dediler, gözler afallamış, ayaklar tutmaz bir şekilde titreyerek:

“Biz miydik bu.!”

Cevap verdiler kendi kendilerine.

“Evet, bizdik bu.”

Geldikleri bu yerde, gördüler hakikat ışığını ve o berrak aydınlığı.

Şaşırdılar ve baka kaldılar o mekândaki anlarına.

Ve öylece bildikleri zanlarına. Bir sağa ve bir sola.

Her ikisine de baktılar. O ışığa da baktılar.

Hem sağdan ve de soldan. Her ‘iki hal’den de gidiliyormuş ona.

Ama nasıl ?

İşte orada kavradılar insanı ve Onu.

Bizler bekledik hep onları. O mekândan buradaki ana.

Hem sağı, hem de solu.

Her ikisinden de tadarak, bilerek ve duyarak,

‘O Güzel’ de hapsolarak şimdi geldiler bu ana…

27.05.1991, Fındıkzade